Kinderdagopvang Balou

Op een dag liep ik – Bagheera, de zwarte panter – in de richting van de rivier om te gaan drinken, toen ik een heel eigenaardig geluid hoorde. Mijn nieuwsgierigheid dreef mij er naartoe. Ik kwam bij een rustige plek aan het water, en tussen de resten van een oud bootje zag ik een mandje drijven. Daarin lag een klein mensenkind onophoudelijk te huilen. Het is moeilijk om het gehuil van een kindje te weerstaan… En zo gebeurde het, dat ik, voor ik het wist, met de mand in mijn muil door de jungle liep.

Dicht bij de plek woonde een groep wolven, vrienden van me. Ik herinnerde me dat moeder wolf pas een nest prachtige welpen had geworpen, en ik meende dat ze het niet erg zou vinden om voor een kindje meer te zorgen. Ik zette het mandje voor de ingang van hun hol en verstopte me. Moeder wolf en haar welpjes kwamen naar buiten toen ze het gehuil van het mensenjong hoorden. Toen de baby hen zag, stopte hij met huilen en toverde een glimlach op zijn lippen. Moeder wolf was vertederd en droeg het mandje in hun hol.

Het mensenkind had een thuis gevonden…

Fragment uit het Jungle Boek, van Walt Disney